پروانه

مهرماه سال قبل، دوره کالیگرافی استاد توانمند ف. شرکت کردم.

آبان‌ماه متأسفانه دچار حادثه شدم و مچ دستم شکست و جراحی و پین و گچ باعث شد عقب افتادم. (پستهای آبانماه سال قبل در موردش نوشتم)

حتی بعد از بهبود دستم، هنوز انگیزه ی اون زمان رو ندارم که ادامه بدم.

توی گروه می بینم ماشاءالله هم‌گروهی ها چقدر پیشرفت کردند، غصه می خورم.

از طرفی، این استاد بقدری ماهر هست که حد نداره. از تکنیک‌هایی که داره خالصانه وقت میزاره و با جزئیات آموزش میده، معلومه. و اینکه داخل گروه، با دقت و حساسیت و حوصله و ظرافت، کارهای دوستان رو اشکال گیری می کنه.

امروز دیدم تکنیکهایی رو داره روش کار می کنه که جنبه ریاضی داره. و به دروسی که دارم مطالعه می کنم هم مرتبط هست. من واقعاً عصبی می شم از این که اینهمه فضا هست برای مطالعه و تحقیق و تمرین و من نمی تونم وقت کافی براشون بزارم.

چقدر حیف که من هنوز نتونستم شور و هیجان مهرماه سال قبل رو در خودم احیا کنم و قلم دست بگیرم و کالیگرافی رو ادامه بدم.

.

استعداد هنری در من، بر می گرده به خانواده ام. برادرانم در رشته های مختلف هنری کار می کردند، در حد ممتاز. 

کالیگرافی نوعی خوشنویسی هست. البته خط مُعلّی هم خیلی عالیه که کالیگرافی تقریباً شبیه اون هست.

در هر حال، اینکه در علم خوشنویسی، از مبانی ریاضیاتی استفاده میشه برای تدویر رسم ها، برام جالبه. حتی از علم فیزیک میشه استفاده کرد در ترکیب رنگها و یا تکنیکهایی که به بخش رنگ و قلم مربوط میشه.

کلّاً من عاشق و شیفته ی اون اساتیدی هستم که به موضوع و محتوای آموزشی شون علم کافی دارند و مسلط ان و آموزشهاشون هم علمی و تکنیکی و مهارتی هست.

خدا رو شکر می کنم که این استاد سر راهم قرار گرفت. و امیدوارم بزودی انگیزه ی تمرین کالیگرافی در من احیا بشه و شروع کنم به کار کردن.

من قبلاً تذهیب و تا حدودی مینیاتور هم کار کردم.

واقعاً وادی هنر، وادی لذت بخش و روح بخشی هست. بینهایت بهش عشق می ورزم.